wiersz z kotletem

***

przede mną płynące postacie

za moimi plecami 

pustka czarna
ta przestrzeń nie posiadająca nic

w krzywych zwierciadłach
krzywe twarze
w lustrach odbicie szczerbatych uśmiechów
na stole kotlet mielony
spuchnięty martwy
zimny i być może głupi

alter_j